Autyzm jest zaburzeniem, które wykryte odpowiednio wcześnie, nie musi całkowicie powodować niepełnosprawności. Warto wiedzieć, z czym dokładnie się ono wiąże, jak się objawia u dzieci oraz w jaki sposób jest diagnozowane. Może być to przydatne zarówno w przypadku obserwacji własnych maluchów, jak i pociech bliskich osób. Dowiedz się, czym jest autyzm oraz co warto o nim wiedzieć.
Autyzm – czym jest?
Autyzm to pojęcie, które można znaleźć w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD). Nie jest to choroba, a całościowe zaburzenie rozwojowe, które dotyka wielu sfer funkcjonowania. Najczęściej pojawia się tuż po urodzeniu lub we wczesnym okresie życia dziecka. Kryteria diagnostyczne określają, że o autyzmie świadczy nieprawidłowy lub zaburzony rozwój co najmniej jednego z poniżej wymienionych obszarów:
- porozumiewanie się (rozumienie i ekspresja językowa),
- przywiązanie społeczne,
- funkcjonalne i symboliczne postrzeganie.
Autyzm ze słowa greckiego “autos”, które rozumiane jest jako “sam”, “własne ja”, świadczy, iż osoby, które zmagają się z tym zaburzeniem, posiadają swój własny świat. Ze względu na to w ich życiu pojawiają się różnego rodzaju trudności takie, jak:
- brak umiejętności nawiązywania kontaktów społecznych,
- problem z utrzymywaniem relacji,
- sztywność w zachowaniu,
- niemożność lub problemy z akceptowaniem zmian.
W przypadku pojawienia się autyzmu u dziecka niezbędna jest szybka reakcja jego rodziców bądź opiekunów prawnych. Im wcześniej postawi się diagnozę i rozpocznie terapię, tym lepiej.
Jak rozpoznać, czy dziecko jest autystyczne?
W trakcie rozwoju dziecka możliwe jest pojawienie się niepokojących objaw i zachowań malucha, które mogą świadczyć o zaburzeniu, jakim jest autyzm. Warto je wychwycić odpowiednio wcześnie, tak aby w przypadku potrzeby, móc jak najwcześniej rozpocząć terapię. Dzieci z autyzmem mogą przejawiać takie zachowania, jak:
- odwracanie wzroku od rodzica,
- zamykanie oczu w kontaktach z innymi osobami,
- obojętność i brak reagowania na prośby,
- niereagowanie na własne imię,
- wrażliwość na głośne dźwięki,
- nieprawidłowy rozwój mowy,
- niechęć do próbowania nowych pokarmów.
Bardzo charakterystyczne w przypadku dzieci chorych na autyzm jest ich zaburzony kontakt z innymi osobami. Najczęściej wiąże się to z unikaniem jakichkolwiek interakcji społecznych. W przypadku niemowląt kwestia ta może objawiać się poprzez niechęć do przytulania się oraz obojętność wobec bliskich. Dzieci te w okresie ok. trzeciego miesiąca życia nie uśmiechają się na widok znanych im ludzi, co w przypadku normy jest naturalnym etapem rozwojowym. Autyzm powoduje także brak dystansu i niechęci wobec obcych, nieznanych dziecku osób.
Diagnozowanie autyzmu – jak to wygląda?
Do zdiagnozowania autyzmu potrzebne jest wystąpienie ściśle określonych zachowań. Dokładne kryteria można znaleźć we wspomnianej wcześniej identyfikacji ICD. Należy wspomnieć, że diagnoza jest pewnego rodzaju procesem, który wymaga odpowiedniego nakładu czasu, cierpliwości, a także zaangażowania ze strony rodziców bądź opiekunów prawnych dziecka. Najczęściej trwa on kilka spotkań. Ostateczną decyzję stawia nie jedna osoba, a specjalnie przygotowany i wyspecjalizowany zespół diagnostyczny, w którego skład wchodzą między innymi:
- psychiatra dziecięcy,
- neuropsycholog,
- neurologopeda,
- oligofrenopedagog.
Więcej w temacie zaburzenia, jakim jest autyzm oraz o sposobach rozpoznawania go u dzieci i metodach rehabilitacji, można przeczytać na blogu MamaFizjoterapeuta.
Wokół autyzmu istnieje wiele mitów, które powodują u rodziców dzieci autystycznych wyraźną niechęć do podejmowania jakiejkolwiek terapii. Warto jednak zaznaczyć, że ma ona na celu wyłącznie pomóc maluchowi w rozwoju. Odpowiednia rehabilitacja pozwala nabierać pewnych umiejętności, które umożliwiają funkcjonowanie na różnych płaszczyznach. Warto więc pamiętać, iż na terapię czy rehabilitację dziecka nigdy nie jest za wcześnie ani za późno i warto się na nią zdecydować.
śledź na bieżąco nasz blog lifestyle
